Wie mij volgt op instagram – een bezigheid die wat weg heeft van bonobo’s observeren die ontsnapt zijn uit de zoo – weet dat ik al een tijdje met het idee speel om te homesteaden.
Homesteading: wat belieft-er-u?
Voor iedereen betekent homesteading wel iets anders… maar daar zie ik niet per se het probleem van in. Homesteading is voor mij vooral een mentaliteit. Een mentaliteit eerder dan een onroerend goed dat er schattig uit ziet, luikjes heeft, een kippenren en konijnenhok en veel zonnebloemen. Vandaar dat ik het moeilijk vond om het woord ‘woonstee’ te gebruiken in de titel van deze blog: het roept te veel het idee op van het gebouw zonder meer.
Welke mentaliteit? Een mentaliteit van bewuste consumptie. Van zoveel mogelijk zelf voedsel maken. Een shift van consument naar producent.
Concreet verbind ik homesteading natuurlijk wel met een aantal specifieke dingen:
- Zelf brood bakken, met gist of zuurdesem
- Kippen houden
- Andere dieren kweken: schapen, ganzen, varkens, koeien, …
- Zelf je zuivelproducten maken
- Een grote boomgaard
- Een gigantische moestuin, die bij machte is om zeven monden te voeden
- Bloemen kweken in eigen tuin
- Voedsel beter leren bewaren d.m.v. allerlei (oude) technieken: inmaken, fermenteren, …
- Gebak zelf maken
- Cooking from scratch: starten van allemaal ingrediënten die zelf geen etiket hebben
- Gietijzer ;-)
Maar ik zie homesteading dus niet als een soort certificaat dat je maar kan behalen als je een aantal of alle van deze vakjes kan aanvinken. Ik moet van niemand niks, so to speak. Maar ik droom wel. Ik droom elke dag van al het bovenstaande! Ik droom uiteindelijk van een zo groot mogelijk gehalte aan zelfvoorzienend leven.
Homesteading vooral als mentaliteit, dus. Of zoals de echtgenoot het verwoordde tegen vrienden: “Dus je kunt een homesteading mentaliteit hebben en toch naar de Lidl blijven gaan.” (Noot: hij is zeer gelukkig met zijn bezigheid in bijberoep, namelijk mij belachelijk maken ten overstaan van derden.)
Belangrijk: de youtubekanalen van Homesteading Family en Roots and Refuge hebben mij overtuigd dat je kan starten met je woonstee waar je op dit moment ook woont. Er is immers zo veel te leren. Het gaat erom het potentieel van je huidige woning te zien. Wij wonen bijvoorbeeld zuidgericht, dus aan de ramen met veel lichtinval heb ik een kweekkast gezet. Het terras staat nu ook vol met onder andere zestien potten tomatenplanten. Ik probeer elke vierkante centimeter tuintje te benutten en ook zoveel mogelijk binnen te telen (paprika’s, kruiden, bloemen).
Welaan dan... Zeven redenen om te kiezen voor deze levensstijl.
1. Het verlangen om natuurlijker te leven
De moderne mens leeft zo ver van de natuur. Hij leeft in eerste instantie ver van zijn eigen natuur als bovennatuurlijk wezen, door God zijn Schepper niet te aanbidden. Hij leeft daarnaast ver van de natuur door zijn eigen vruchtbaarheid te onderdrukken via artificiële anticonceptie, iets wat geen enkel ander biologisch wezen doet. Hij leeft verder verwijderd van de natuur door zijn belangrijkste taken als ouder uit te besteden: opvoeding en onderwijs (crèches, school). En tot slot leeft hij dus ver van de natuur doordat hij niet rechtstreeks in contact komt met de zaken die hem in leven houden. Er is geen rechtstreekse band meer met de aarde, met de gewassen, en met de dieren die ons voeden.
Pas op, ik wil hiermee geen statement maken dat we terug zouden moeten naar tweehonderd jaar geleden. Ik probeer alleen de ervaring te verwoorden die meer en meer mensen anno 2023 hebben: we zijn iets kwijtgeraakt. We voelen ons vervreemd van de realiteit. Alles wat nodig is om ons in leven te houden, wordt op macroschaal en gecentraliseerd geregeld, met een enorme specialisatie: de ene is misschien chemicus bij een zuivelfabriek, de ander is softwareontwikkelaar bij het voedselveiligheidsagentschap. Onze beroepen zijn vaak zo virtueel en abstract. Ze hebben geen zichtbare weerslag in de concrete werkelijkheid die ons omgeeft. We willen terug iets met onze handen doen. En bepaalde vaardigheden aanleren die mensen van alle tijden beheersten.
Gaat hiermee samen: het verlangen naar een slow life. Wat niet wil zeggen een easy life...
Dankzij mijn woonsteewoede in de winter hadden we in april al een zonnebloem.
2. Voor de kinderen: het belang van buitenspelen
Ik postte ooit op deze blog een manifest voor thuisonderwijs waarin ik de doelstelling verkondigde om uren per dag in de vrije natuur te spelen.
Good joke.
De realiteit is dat we op sommige dagen niet eens buiten geraken. Het is een te groot gedoe omdat we op de eerste verdieping wonen en zoveel kleintjes hebben.
Maar nu ik me gewaagd heb aan een stiel waar ik geen aanleg voor heb, namelijk een moestuin beginnen, zie ik daar verandering in komen!
We zijn al veel meer buiten dan een half jaar geleden omdat ik gewoon voortdurend in de weer ben in de tuin. Als daar nu nog eens kippen en andere dieren zouden bij komen… ;-)
Waarom buiten spelen belangrijk is? Dat verdient een blogpost op zich, en andere mensen kunnen dat sowieso beter verwoorden dan ik. Lees bijvoorbeeld Anthony Esolen – Ten ways to destroy the imagination of your child, die het heeft over de ongelofelijke fascinatie die de natuur oproept voor een kind. De ontwikkeling van sterke spieren, fantasie, het kijken naar de lucht, vogels, enzovoort: buiten spelen is onontbeerlijk voor de geestelijke en fysieke ontwikkeling van onze kinderen.
Edward op zoek naar lieveheersbeestjes.
3. Het verlangen naar echt voedsel
Wat eten wij toch eigenlijk? Hoe meer ik er bij stil sta, hoe absurder het me lijkt.
Neem kippenbouillon. Dat maak je zelf door een kip goed te laten trekken in water, zout, groenten en kruiden. Maar in de winkelversie zit allesbehalve hetgeen wat er moét inzitten, wat de essentie uitmaakt van groentebouillon.
Hetzelfde met mayonaise. – Ik heb me er intussen bij neergelegd dat ik het 'supermarktmayonaisedebat' niet kan winnen. Want wat is lekkerder: zelfgemaakt of in de fabriek gemaakt? Smaken verschillen, en ik kan best geloven dat vele mensen de winkelversie lekkerder vinden. Maar het punt voor mij is dat daar allerlei zaken in zitten die niet nodig zijn voor het basisproduct mayonaise.
Of neem Pringles: lekker misschien, maar hoeveel stoffen zitten daarin die ons ook werkelijk voeden? Dat is toch de essentie van voeding: dat het ons voedt – en het genot dat erbij komt kijken is een aangenaam bijgevolg, maar niet de eerste functie van voedsel.
Ik verlang dus naar echt voedsel, puur voedsel. En mijn grootste tegenstanders zijn mijn kinderen, die uiteráárd alles wat voorverpakt en kant-en-klaar is d’office lekkerder vinden dan iets zelfgemaakt (als ze zeggen “het is heerlijk, mama!”, begin ik me al zorgen te maken).
Persoonlijk ben ik trouwens overtuigd dat zelfgemaakt voedsel lekkerder is. Alleen vereist het vaak een fijnere ontwikkeling van de smaakpapillen. Laat ons eerlijk zijn, iedereen weet dat het droomdieet voor een kind bestaat uit cola met chips…
Homesteading: de kledij hebben we al, nu nog de grond.
4. Het is veel gezonder
Zie hierboven. Ik geloof dat zelfgekweekt voedsel een pak voedzamer en gezonder is.
5. Onmin over de manier waarop ons voedsel geproduceerd wordt
Dit vak laat ik over aan mensen die begaafder zijn dan ik. Maar het weinige dat ik wel weet, stemt me ontevreden. Van het behandelen van dieren tot het telen van gewassen.
Er is geen samenwerking en harmonie met de natuur, maar een exploitatie van de natuur.
Alles moet gelijkvormig zijn. Er is geen ruimte voor diversiteit, voor de lokale particulariteiten. Neem bijvoorbeeld kaas: kaas uit de supermarkt moet altijd exact hetzelfde smaken en exact hetzelfde eruit zien. Terwijl een echte kaas verschilt per regio door de bacteriën die daar aanwezig zijn, de plaats van rijping, de voeding van de dieren enzovoort.
Wat je zelf doet, doe je beter: ik geloof dat de meest ecologische en diervriendelijke oplossing de family farm is.
6. De ingebouwde matigheid
Ik vind het zo mooi om te zien hoe de natuur ons dingen leert.
Het belang van geduld bijvoorbeeld. Om niet alles direct ter beschikking te hebben, maar te moeten wachten. Het belang van standvastigheid, het belang van tegenslagen overwinnen.
En zo is er, geloof ik, een ingebouwde matigheid in het zelfvoorzienend leven. Gulzigheid is bijna niet mogelijk met deze levensstijl. Onbeperkte schranspartijen zijn ofwel onmogelijk ofwel moet je er tenminste de gevolgen van dragen. Hoewel velen zullen getuigen dat de natuur verbaast in zijn overvloed aan opbrengst!
7. Van comfort naar avontuur
Als vijf kinderen op vijf jaar tijd krijgen niet avontuurlijk genoeg klinkt, kan je misschien proberen om te leven op een woonstee, dacht ik zo.
Brandon Sheard van Farmstead Meatsmith, een online cursusaanbieder voor homesteaders die de vaardigheden willen leren van eigen dieren kweken, slachten en bewaren, probeert te overtuigen dat zelfgeteeld vlees niet per se duurder hoeft te zijn: “What you’re actually paying for is convenience. The convenience of acquiring it.”
De zuurdesembroden op deze foto zien er misschien redelijk uit, toch is het een weg met veel hindernissen om de vaardigheden onder de knie te krijgen!
Mijn echtgenoot zal deze blogpost aanvullen met een vervolg. Redenen Om Niet Te Homesteaden: uw vrouw zaagt iedere dag voor een koe, en spendeert te veel centen bij haar uitstapjes naar het tuincentrum.
Nu ben ik wel erg benieuwd naar jullie reacties, dus laat me die alsjeblieft weten.
Tot binnenkort,
Linde
Heeft deze post je geholpen of aangesproken? Klik dan op het hartje. Heb je vragen, bekommernissen, heb ik iets op een ongelukkige manier uitgedrukt: neem contact met me op. Doorsturen en delen van de blog wordt zeer gewaardeerd. Volg ons gezinsleven op instagram en de Ons Thuis-pagina op facebook.
Enkele jaren geleden had ik nooit gedacht me ooit bezig te houden met moestuinieren. Ondertussen heb ik (ondanks het weinige succes dat ik tot nu toe geboekt heb) er elk voorjaar opnieuw enorm veel zin in! Het geeft zoveel voldoening om iéts uit eigen tuin te kunnen bereiden (al is het maar het "onkruid" die er vanzelf opkomt...).