Een Handleiding voor het Overleven van Moeilijke Dagen

De dynamiek van een ‘moeilijke dag’ met (veel) (kleine) kinderen. Hoe we ermee om kunnen gaan.

Deze blog gaat over een fenomeen waarin ik stilaan aartsdeskundige aan het worden ben: Moeilijke Dagen.

Ik heb er veel, te veel, en daarom meen ik ook iets zinnigs te kunnen zeggen over de omgang ermee. ;-)

De dynamiek van een Moeilijke Dag

De dynamiek van een Moeilijke Dag is als volgt.

Vaak voel je al op voorhand dat er een moeilijke dag aan zit te komen.

• de baby slaapt slecht en/of doet weinig dutjes overdag

• je bent bedroefd over iets (bijvoorbeeld het geringe succes van je bezigheden, een conflict met een vriendin, …)

• je weet niet hoe je iets moet aanpakken (bijvoorbeeld het gedrag van een welbepaald kind, of het integrale thuisonderwijs + moederschap in mijn geval)

• en eigenlijk zinkt de moed je bij het slapengaan al in de schoenen als je aan de volgende dag denkt.

De dag begint, en je voelt al snel aan dat het niet zal lukken vandaag. Alles wat misloopt zorgt voor irritatie. Je hebt geen vermogen om het te aanvaarden. Je hebt geen mentale kracht om het op te dragen.

Je bent droevig of bezorgd over veel, en je bent in jezelf gekeerd. Daarom ben je minder alert voor wat er rondom je heen gebeurt. Je vraagt aan kind A om de verkleedkleren van de grond te rapen, en in plaats van de focus erbij te houden en waakzaam te vragen of ze het gedaan heeft, dwalen je gedachten onmiddellijk af, en wanneer je twee minuten later de kleren op de grond aantreft word je onmiddellijk kwaad. Je vergeet de peuters tijdig op het toilet te zetten, en het resultaat spreekt voor zich.

Je bent ongeduldig. Je begint te mopperen. ‘Waarom kunnen jullie nu nooit…?’ ‘Waarom moet ik hier altijd alles ZELF doen?’ … Je hoort jezelf allerlei dingen zeggen en een toon gebruiken waarvan je denkt ‘allez, waarom doe ik dit nu?! ik wil dit niet?’.*

*Sint-Paulus: ik doe het kwade dat ik eigenlijk niet wil… (lees maar eens de brief aan de Romeinen 7:19-25).

Dan komt het dramatische gedeelte van de dag. Hoe meer je zo handelt, hoe slechter je je over jezelf voelt. Je verbeelding slaat op hol. ‘Ik ben een slechte moeder.’ ‘Ik ben wie ik niet wil zijn.’ ‘Ik had nooit voor thuisonderwijs moeten kiezen.’ ‘Ik ben de oorzaak van de verpesting van de volledige jeugd van mijn kinderen.’ De doemgedachten over jezelf beginnen porporties aan te nemen waar de profeet Maleachi bij verbleekt.

Vooral ontbreekt het vertrouwen op God: het vermogen om naar boven te kijken, je te laten redden door Hem. Het bovennatuurlijk opzicht ontbreekt totaal.

Zijn wie ik niet wil zijn: de angry mom

Deze confrontatie met jezelf is, zo denk ik nu, het moeilijkste aan het ouderschap. Nu weet ik wat ‘jezelf tegenkomen’ betekent... Justin Whitmel Earley beschreef dat mooi (maar ook wel deprimerend, laat ons eerlijk zijn) in zijn boek Habits of the Household. Hij zegt dat momenten van 'discipline' evenzeer gaan over ons als ouder als over onze kinderen; over ons ongeduld, ons egoïsme om niet gestoord te willen worden.... Ouderzijn de capaciteit heeft om in no time je gebreken naar de oppervlakte te laten komen. De eerste reflex is dan om die ongeduldige uitingen toe te schrijven aan de omstandigheden (vijf kinderen op vijf jaar tijd, hallo! zwanger, thuisonderwijs en whatnot!) maar eigenlijk is de ongemakkelijke waarheid: ik ben lui, ongeduldig, egoïstisch, niet sterk genoeg om de tegenslagen te overbruggen. (Vooraleer men me wil doorverwijzen naar de psy voor een alarmerend minderwaardigheidscomplex: het is in feite niks om ons voor te schamen, we hebben immers allemaal neiging tot het kwade omdat we de erfzonde hebben.)

Tot zover de diagnose, nu de behandeling… omgaan met moeilijke dagen in zeven stappen.

1. Wees zachtmoedig met jezelf.

We zijn zo hard voor mensen, en in de eerste plaats voor onszelf. Mijn eerste tip is dus om zachtmoedig te zijn met onszelf, maar dat lukt me maar niet, dus ik spring direct naar tip twee, me afvragend waarom ik er TOCH NIET IN SLAAG OM ZACHTMOEDIG TE ZIJN MET MEZELF, ONMOGELIJKE MENS DIE IK BEN!!!

Lees meer: Top 5 van de Schuldgevoelens van een Jonge Moeder (Namelijk, Ik)

2. Vraag raad over waar je focus moet liggen en voer die uit.

Goede raad is zo krachtig. En waarom niet die van de leider in je gezin, je man (die van mij vertegenwoordigt de Stem van de Rede tegenover mijn hyperperfectionistisch samenraapsel van ongerijmdheden). Op zo’n dag kan je precies niet meer helder denken omdat je er middenin staat. Het lange-afstandsperspectief ontbreekt je.

3. Zoek naar een pauze.

Soms is een moment van gebed het enige wat ik nodig heb om een moeilijke dag niet te laten ontaarden, en als de echtgenoot thuis is vraag ik die alone-time ook.

De pauze kan ook mét de kinderen zijn, bijvoorbeeld een voorleesmoment.

In ieder geval is het de bedoeling om de focus terug te winnen, hoe goed of hoe slecht de pauze ook is gelukt (gisteren leek mijn pauze op een aflevering van In de gloria, en dat diende ik dan ook maar te aanvaarden en hup, verder met mijn dag).

4. Begin steeds, steeds, steeds opnieuw.

Ook als je al vier keer bent uitgevlogen.

Van uur tot uur leven. Schietgebeden met Bijbelverzen helpen daarbij supergoed voor mij.

Onze resetknop dient grijs te zien van het vele gebruik!

Lees meer: de wapens tegen schuldgevoelens

5. Straal positiviteit uit, en als je het niet voelt, fake het.

Zeg positieve dingen. En als het tegennatuurlijk aanvoelt, doe het toch. Neem alle gelegenheden hiervoor te baat. Zeg tegen je kinderen dat ze zo flink zijn geweest, zeg dat je fier op hen bent voor dit of dat. Verontschuldig je voor je ongeduld en vraag hen vergeving, zeg hen dat je van hen houdt.

6. Maak een voornemen.

Maak een klein voornemen voor hoe je de volgende dag zult aanpakken. Soms is dat alles wat we nodig hebben. Een voornemen maken zorgt ervoor dat we het gevoel hebben vooruit te gaan. Dan komt er weer licht in je ziel, heb je weer een positief punt van focus. Uitstekend tegen de ontmoediging en algemene zwaarmoedigheid van een Moeilijke Dag.

7. Aan het eind van de dag, onthoud het positieve.

Dit is het allermoeilijkste. Ik geloof echt in de kracht van gedachten; dat onze gedachten een krachtige motor zijn tot persoonlijke groei

.

Dus proberen we ons hart te vullen met: het onschuldige gelach van de tweejarige met haar schopje in de zon. De dagevaluatie van de echtgenoot: want voor hem was het wél een goede dag. Of waarom niet: wat ziet de Heer mij graag ondanks (misschien juist omwille van?) al mijn ellende. Als we dat kunnen onthouden, en niet het subjectieve aanvoelen van ons eigen falen, zijn we flink op weg naar heiligheid.

Ik kan nog heel veel leren over omgaan met moeilijke dagen... dus alsjeblieft, deel je tips hieronder! 😉

Tot binnenkort,

Linde

'Op het hartje drukken, zodat mijn motivatie beter gaat lukken; delen, zodat dit gelezen wordt door velen'