6 Tips voor het ontwikkelen van een dagelijkse routine
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik ben gemakkelijk overweldigd.
Als moeder van een huisgezin, ook wel genoemd ‘Manager Van Alles’, begin je met een leeg blad (=je dag) waarop duizenden taken op een geordende manier ingevuld moeten zien te raken; van soep maken tot bidden tot cadeaus bestellen voor een verjaardag tot elvendertig luiers wisselen.
(U leest het goed: ik ben geen figuur die mentaal bekwaam is om lang alleen gelaten te worden met mezelf, en daarboven hebben ze het dan ook slim bedacht om vier kinderen op mijn pad te sturen. Een prof noemde me eens ‘een vurig paard’, ik weet niet of ik dat een compliment moet vinden, en een andere persoon ‘een vulkaan’. Gewoon te uwer informatie.)
Rationeel als ik ben, voel ik dan zelfs opluchting wanneer de tijd bijna om is, want dan is die keuzestress er tenminste niet meer.
(Het schiet me te binnen dat ik vroeger altijd vredig was tijdens de blokperiode, want dan was het tenminste duidelijk wat je moest doen.)
Op zo’n momenten ben ik ook gemakkelijk overprikkeld. Iets dat misloopt is als een dreun die het al wankele gebouw van de geest wil doen instorten, en ik raak snel geïrriteerd.
Resultaat van zo’n episode: vaak meer uitgeput dan voordien.
Met andere woorden, door overweldiging heb ik het hart niet vrij om lief te hebben. Er is geen mentale ruimte voor de ander; of het nu mijn wederhelft is of een ‘spobilo’ (spontane binnenloper). Ik ben me daar wel van bewust, maar ben niet bij machte om het probleem te verhelpen.
En daarom wil ik hier schrijven wat me bij dit probleem helpt, in mijn hoedanigheid van Specialist in Overweldigende Zaken.
1. De sleutel: orde
Orde, orde, orde. Orde is de sleutel tot rust in mijn hoofd. Ik denk zelfs dat orde voor een groot gezin onontbeerlijk is willen de zaken een beetje draaien, zéker als er huisonderwijs gegeven wordt – ofwel moeten zij die het zonder orde weten te stellen supermensen zijn die geheel anders in elkaar zitten dan ik.
Daarom heb ik in de kerstvakantie gezwoegd aan een dagschema, waarvan dit het resultaat is.
Vooraleer iemand zich zelf overweldigd voelt… dit is een beginpunt. De realiteit is een stuk anders dan het schema. (Tegen de middag zitten we al minstens een uur achter op schema, enz.) Maar daar zou ik een volledige blog aan kunnen wijden.
Dat schema samenstellen vond ik niet bijzonder ‘plezierig’ en op zichzelf eigenlijk heel overweldigend. Maar we moeten inzien dat de tijd en energie die we steken in het herbekijken van onze routines een investering is die echt loont. Ook al komt het op het moment zelf misschien niet productief over.
Ik ben erg dankbaar geweest voor dit rooster de afgelopen weken. Het heeft me enorm veel rust gegeven in mijn hoofd.
2. Wijs zoveel mogelijk bezigheden toe aan vaste momenten
Heb een ‘systeem’ (een vastgelegde werkwijze, een routine) voor alles.
Routine is een beetje zoals deugd: het wordt een ‘tweede natuur’, je doet het goede als vanzelf en moet er niet meer bij nadenken. Zo krijg je je hart vrij om de relaties (met je echtgenoot, met je kinderen) centraal te stellen. Vergelijk het met een nieuw gebak leren maken. In het begin ben je er volledig door in beslag (HAHA) genomen, maar als je het vaak doet heb je het recept zodanig in de vingers dat je gemakkelijk een gesprek kan voeren onderwijl.
Wat gebeurt er als bezigheden niét aan een vast moment zijn toegewezen? Ze dringen zich constant en allemaal tegelijk op. Ze Overweldigen. Je moet dan steeds opnieuw keuzes maken om dat wel en dat niet te doen, wat uitputtend is. Routines zorgen ervoor dat je het warm water niet telkens hoeft uit te vinden.
Ik ben bijvoorbeeld erg blij dat we bij het implementeren van het nieuwe rooster ook een vast opruimmoment hebben ingevoerd. Daarbij bekijk ik samen met mijn oudste dochter wat er allemaal op de knutseltafel ligt, en sorteer de tekeningen volgens klaar / nog af te werken / weggooien. Dat tafeltje was me altijd een doorn in het oog omdat de niet-geklasseerde spullen zich opstapelden en vermengden met ongeopende post enzovoort, en ik telkens wanneer ik passeerde dacht ‘wanneer ruim ik dit op?’… Voorlopig werkt de oplossing erg goed! Doordat er een vast moment is voorzien in de dag heeft de rommel minder kans om te zegepralen over onze leefomgeving. Dank aan de instagram-volgers voor de tips!
Zaken die nog niet in een systeem zijn gegoten / toegewezen zijn aan een bepaald moment en dus nog steeds voor drukte zorgen in mijn hoofd:
Het thuisonderwijs voorbereiden (mijn idee is gewoon dat ik nóg vroeger moet opstaan, maar dat is dan weer schadelijk voor mijn altijd vermoeid lichaampje)
Aan deze blog werken: wanneer? (op het eigenste moment: met de laptop op het aanrecht terwijl de schotel in de oven zit; af en toe kinderen op gewiekste wijze wegsturend, bijvoorbeeld om hun kamerjas te gaan halen).
Dates en dagelijkse momenten van gesprek organiseren met de echtgenoot (=fail, want de gevormde christen weet goed: de relatie tussen de gehuwden is de basis van het gezin, en hoger qua prioriteit dan zich opdringende kinderen).
Enzovoort.
Huisonderwijs aan het voorbereiden tussen het wiegen van een baby door om 22u30 's avonds. Not the way to go.
3. Wees dankbaar voor de houvasten die er al zijn
Een volledige (dag)structuur uitwerken kan overkomen als een onbeklimbare berg beklimmen. Een professioneel advies dat me erg hielp toen ik nog advocaat was, luidde zo eenvoudig als dit: ‘Werk gewoon iets uit.’
Niet alles hoeft meteen perfect te zijn.
Dit helpt me om een attitude van rust aan te nemen: er zíjn al houvasten, we zijn al op de goede weg.
4. Vraag hulp aan Onze Lieve Vrouw
Waarlijk. Zij is de ‘master homemaker’, zij zorgde voor een thuis waar Onze Heer en Sint-Jozef graag vertoefden. Ik heb heel concrete ingevingen aangaande mijn schema aan haar te danken. (Naast het Hemels Hof is het natuurlijk ook goed om raad te vragen aan ervaren moeders hier op aarde die je kunnen helpen!)
Edward. Ooit een huilbaby, nu een clown.
5. Denk volgens een cascadesysteem
Een erfenis van mijn juridische verleden: ik denk graag in termen van ‘in hoofdorde, dit…; in ondergeschikte orde, dat…; in uiterst ondergeschikte orde, dit…’.
Wat het huisonderwijs betreft is mijn cascadesysteem bijvoorbeeld:
In hoofdorde: mijn kinderen leren bidden (hen God leren kennen, hen naar de Hemel brengen, in hen de deugd bevorderen, enz; dit behelst ook dat ik vooreerst moet rekenen op de Genade en niet op mijn eigen kunnen)
In ondergeschikte orde: voorlezen
Uiterst ondergeschikt: het eigenlijke ‘schoolwerk’, de educatieve activiteiten
Als ik nummer één heb gedaan, is mijn dag geslaagd. Dat is de basis, wat daar bovenop komt is mooi meegenomen.
Af en toe moet ik die prioriteitenlijst eens terug bovenhalen, als de bezorgdheid over details te luid 'van zynen tak begint te maken' in mijn hoofd.
6. Leg je momenten van overweldiging op de pateen
De onrust in ons hoofd is iets zeer goeds om op de pateen te leggen.*
*korte theologie van wat er gebeurt op bovennatuurlijk gebied door deelname aan de Eucharistie: Christus heeft zichzelf helemaal geofferd aan de Vader, wij kunnen deelachtig worden aan dat offer (en zodoende steeds meer op Christus gaan lijken, we kunnen zelf ‘vergoddelijken’) door onze eigen moeilijkheden op de pateen te leggen. De pateen is het gouden schaaltje dat onder de mond van de gelovige wordt gehouden bij de Communie om te vermijden dat partikels van de H. Hostie op de grond vallen.
En nu ga ik de echtgenoot gaan bedanken omdat hij de afwas heeft gedaan in mijn plaats, want er is voor het schrijven van deze blog nog geen goede routine.
Tot binnenkort,
Linde
Heeft deze post je geholpen of aangesproken? Klik dan op het hartje. Doorsturen en delen is zeer gewaardeerd! Volg me op instagram en facebook.
Comments