Om de zoveel maanden wil ik jullie graag informeren hoe het met ons gezinnetje gaat. De vraag ‘Hoe gaat het met de kindjes?’ klinkt iedere ouder bekend in de oren, maar verder dan een anekdootje hier of daar raakt het antwoord vaak niet. Een blog is dan een geschikt medium om een omvattender beeld te schetsen.
Nochtans: de neiging is groot om nu allerlei dingen te gaan schrijven over de coronacrisis… maar ergens gaat het leven gewoon door. Wij hebben het geluk dat de lockdown ons al bij al weinig treft. Thomas kan goed van thuis uit werken, inkomensverlies is er niet. We dragen alle zelfstandigen die grote verliezen lijden, alle menselijke drama’s, de zieken, alle geliefden die elkaar moeten missen wegens afstand… in ons hart. 🙏
Dus, lieve mensen, hier volgt een portret van onze kindjes, die op een leuke leeftijd zijn, zo rap groeien en veranderen, en wat ik hieronder schrijf wil ik zelf het liefst nooit vergeten.
Ben je geïnteresseerd in mijn voorbeeld dagschema voor hun leeftijden (ca. 2,5 jaar en 1 jaar)? Klik hier!Theodoor, 1 jaar en 1 maand.
Rustig kereltje, dat zich haast de hele dag zelfstandig bezighoudt en nauwelijks mama-aandacht vraagt (en dit was dus de huilbaby van vroeger…). Weet niet waar hij het heeft wanneer papa en mama plots voor hem applaudisseren, wanneer hij bijvoorbeeld zelfstandig rechtstaat (doet hij ongeveer sinds zijn eerste verjaardag). ‘Aandacht, voor mij??!’, hoor je het kereltje zeggen terwijl hij trots als een gieter in onze ogen kijkt. Met die grote ogen van hem kan je bijna niet anders dan hem knuffelen, of zoals opi zei: 'Ge zoedt hem de hele dag willen vaste pakken.'
Beroep:
Marathons lopen met stoel (zie instagram). Het meubilair verplaatsen. Leren stappen hoeft derhalve nog niet.
Zabberen.
Hobby’s:
Tuinieren. (kamerplanten uit pot trekken, aarde over de vloer strooien, perkje omwoelen buiten, liefst van de buren.)
Deuren dichtdoen.
Deuren opendoen.
Eetgewoontes:
Eten: kilo’s en kilo’s. Om, werkelijk, van achterover te vallen. Wat men in het West-Vlaams noemt: nen dykedelver. (Al wisselt dit nogal snel; enkele weken geleden was hij nog in een Grote Weigeringsfase.) Is dan ook een stevig tonnetje geworden, in vergelijking met de 2,9 kilo bij de geboorte.
Eten dat hij niet lekker vindt – bijvoorbeeld sneetje kaas op zijn boterham – verstoppen in zijn eetstoel. Of van de afgrond van zijn eetblad gooien. Ernaar kijken als een steentje dat van een kilometershoog gebouw wordt gegooid.
Slaapgewoontes:
Superbe. Zelfs toen hij RSV-infectie had in januari zijn we niet opgestaan. In een eigen kamer slapen heeft alles veranderd voor deze jonge heer (en ons, hemeltjelief). Na onze verhuis naar Mechelen, toen we die extra kamer hadden, sliep hij na twee nachten volledig door, dit terwijl hij voordien nog gemakkelijk 4 à 5 keer wakker werd.
Todo in de kathedraal.
Mathilde, 29 maanden.
Vurig temperamentje (geenszins van de moeder geërfd). Zonder problemen aan het schateren te krijgen; met even weinig problemen boos te krijgen. Sociaal beestje: wil er altijd ‘bij zijn’. Breekt gewoonlijk je fysieke integriteit door haar been over je schoot te zwieren, en op schootje te gaan zitten.
Hobby’s:
Huisonderwijs geven aan Theodoor.
Theodoor opvoeden. De opvoeding is uiterst simpel: Theodoor mag niets.
Onbegrijpelijke taal brabbelen. (Behalve voor ons, natuurlijk. – Ik denk er vaak over na: hoe verdrietig zou ik niet zijn moest ze nog steeds naar de crèche gaan en ik als mama niet zou begrijpen wat ze zegt.)
Eetgewoontes:
Wie dit beeldmateriaal van vroeger ooit gezien heeft, weet dat Mathilde ook aan de wetenschappelijke criteria voor het dykedelver’schap voldeed.
Tot aan haar tweede levensjaar dus. Momenteel eet ze de helft of minder van de portie van haar broer.
Tegenwoordig gaan àlle groenten, zelfs rauwe salade en tomaten naar binnen, hurray (zie blogpost later)!
Slaapgewoontes:
Superbe. Mathilde is zo’n droomkindje dat zichzelf in slaap zingt / babbelt / brabbelt (hilarisch om te gaan luisteren aan de deur).
Geplogenheden:
Onder het deken kruipen. Bij zingen van liedjes, spelletjes, puzzels, voorlezen etc. Ook de laatste dagen toen de zon met volle warmte in onze zuidgerichte (nog on-begordijnde) woning binnenviel, moesten we absoluut ‘onder het deken’ kruipen.
Wil de dingen zelf (‘aaoef’) doen. Lange tijd heb ik me erbij verheugd, wat heb ik toch een fijne dochter die nooit kwaad wordt omdat ze iets niet zelf mag doen. Tot die dochter boos werd bij alles wat ze niet zelf mocht doen.
Toiletvorderingen:
Goed. De cakastrofes van de afgelopen maanden zijn nu voorbij. Af en toe is de kousenbroek en het slipje (‘iepje’) wel nog vochtig, waardoor onze wasmachine doorgaans niet meekan met ons basispakket geschonken onderbroekjes (kunnen we nog onderbroekjes bij Zeeman bestellen in coronatijden, help?). Mathilde meldt een ongelukje steeds zelf met ‘Pipi daan iepje!’, waarna ze ons onmiddellijk en zelfverzekerd declareert: ‘Mag niet pipi doen iepje, wel pipi doen op het potje doen.’ Met de onschuldige knikkende blik van een juf die haar kindjes wereldwaarheden onderwijst.
Taalontwikkeling: zeer talig. Heeft zich evenwel vreemdsoortig taaltje eigen gemaakt, waarbij ze de grammaticale structuur van onze vraagzinnen als standaardstructuur van al haar zinnen aanwendt.
'Is het op!’ (Het kommetje is op)
‘Wil je niet’ (ik wil niet)
‘Heb je pijn.’
‘Ben je boos!’
‘Wil je flink zijn.’
‘Jij ook ontbijten!’
‘Jij wil niet.’
‘Moet je kaka doen!’
‘Ben je klaar!’ (ik ben klaar op het potje, kom mij aub helpen)
‘Is het op, nu krijg je pissa.’ (het is op, nu mag ik pizza hebben)
Geeft aanleiding tot Monty Python-achtige gesprekken als ‘Jij moet niet zeggen jouw bekertje, jij moet zeggen mijn bekertje, maar als ik zeg mijn bekertje, dan bedoelen ik mijn bekertje en niet jouw bekertje’… (OK ik geef het op)
Wiskundige en geometrische ontwikkelingen: beperkt.
'Eén, tee, tie, wijf, emen, TIEN! (Mathilde telt)
‘Draai eens het blad om Mathilde, anders kan mama het niet zien.’ (draait het blad om met 360°).
Favoriete uitspraken:
‘OEI! Oma belt.’ (ca. 30 à 35 keer per dag) ‘De telefoon’ is nog steeds wat Mathilde typeert. Wie kent dit filmpje nog?
‘Iemand belt.’ (wanneer iemand van ons een berichtje krijgt.)
‘Mooi toren maakt!’, waarna wij moeten gaan kijken, en ze hem kapotslaat. ‘Toren kapot maakt!’ (maar O Wee als het Todo is die de toren kapot maakt.)
‘Welke wèfas?’ (welke cijfers staan op het flesje melk?)
‘Inhoudspaafow’ (inhoudstafel. Woord geleerd bij voorleessessie van Tiny.)
‘Manntje emamaaw tapot!’ (ooit heb ik de fout gemaakt, maanden geleden, om eens terloops te vermelden ‘Och, mannetje is helemaal kapot.’ Theodoor (‘mannetje’) huilde immers, wilde niet meer eten en moest dringend in bed. Bij het minste kreetje van Theodoor is het mannetje nu tegenwoordig ‘helemaal kapot’, liefst als ze zelf pas een huilbui achter de rug heeft.)
‘Ook ook ook ook oooooooooook!’ (wanneer Theodoor eender wat krijgt, al is het aandacht van mij bij het spelletje ‘er kwam een muisje aangelopen…’ De beste manier om Mathilde binnen een mum van tijd bij jou te krijgen: haar broer iets geven.)
'Dat Todo.' (wijzend naar mijn borst. Mijn borst is dus van Todo.)
'Ben je een beetje jot!' (ik ben een beetje zot)
'Gisteren ommel weest!' (maakt niet uit welke dag het is en of we in de weken ervoor naar het speeltuintje zijn geweest, 'gisteren' is Mathilde steeds naar de schommel geweest).
Tot binnenkort,
Linde.
Dank je, lieve lezer, om deze blog te lezen! Als je er iets aan hebt gehad: je kan me helpen om de blog te verspreiden naar meer mensen door op het hartje te klikken, een reactie toe te voegen (momenteel kan dat helaas nog niet zonder inloggen), naar hem te linken op je eigen webpagina, of hem te delen op social media via de knoppen hieronder. En Ons Thuis te volgen op Facebook natuurlijk!
Oh die Mathilde en Todo, wat een zalige kinderen! Zo tof dat je het opschrijft: prachtherinneringen voor later!