Onlangs ging het in het televisieprogramma Taboe over verslaving. Toen Philippe Geubels het onderwerp seksverslaving en pornografie aansneed, spitste ik mijn oren. Ik hoopte ten diepste dat hij deze categorie van verslaving even serieus ging nemen als de andere verslavingsvormen die in de aflevering voorkwamen, en die de comedian benaderde op een zo heilzame toon: tegelijk nuchter, met humor, barmhartig, en met begrip voor de diepgaande gevolgen op persoonlijk en familiaal gebied.
Het tegendeel was waar. Het probleem werd weggelachen met ongepaste en vuile moppen.
Dat maakte me zo kwaad en verdrietig dat ik besloot er, liever vroeg dan laat, een blogpost aan te wijden.
Het onderwerp ligt me immers nauw aan het hart: precies omdat het maatschappelijk nog niet au sérieux genomen wordt. Het kijken van porno wordt in Vlaanderen nog steeds als een normale en legitieme uiting van seksueel verlangen beschouwd (enkel kinderporno is verkeerd). Het wordt zelfs aangemoedigd door overheidsorganisaties als sensoa. Aandacht voor het effect van porno op persoonlijk en maatschappelijk gebied is er hoegenaamd niet.
Ik ben ervan overtuigd dat dit op een gegeven moment zal veranderen. Dat neurologische, psychologische, relationele experten zullen inzien welke schade pornogebruik aanricht en dat de overheid ontradingscampagnes zal inlassen; alleen is het op dat moment nog een decennium of wat wachten. In andere landen is er op dat vlak al meer beweging.
6 Redenen waarom porno niet oké is
Misschien is de stelling dat porno niet oké is volstrekt nieuw voor jou, en dat begrijp ik. Ik ga er niet al te diep op in, maar beperk me tot het geven van zes redenen die je aan het denken kunnen zetten.
Porno objectiveert mensen. Het reduceert mannen en vrouwen tot een seksueel object.
Het traint mannen om een vrouw te beoordelen naar de mate van seksueel genot die ze bij hem opwekt.
Het is verslavend: de gebruiker wil steeds vaker porno kijken en steeds ruwere beelden zien (zie hieronder).
Het maakt levens kapot: van de gebruiker, zijn of haar partner, de acteurs en actrices.
Porno is anti vrouwen: de pornoactrice verkoopt haar lichaam en verminkt zich zo in haar diepste integriteit. Porno is anti mannen: pornoconsumptie heeft niets met manzijn van doen, want bij echte mannelijkheid gaat seksualiteit gepaard met verantwoordelijkheid en offers brengen voor de vrouw.
Porno geeft een degoutante boodschap aan de kijker (cf. het aantal pornoscènes die een verkrachting nabootsen of geweld gebruiken); en het pornomilieu loopt over van de mogelijke misdrijven van mensenhandel en verkrachting (bekijk voor die stelling de Twitteraccount van Laila Mickelwait).
Er staat niets verder af van ware liefde dan pornografie. Ware liefde heeft te maken met oprechte interesse voor de andere persoon, met opofferingen, met tederheid... Ware liefde is niets minder dan het huwelijk zelf: die heldhaftige verbintenis waarin je ‘ja’ tegen mekaar zegt voor het leven lang, welke turbulenties je pad ook mogen kruisen. Wat beloof je bij het aangaan van een huwelijk: 'voor altijd samen', niets kan ons van mekaar scheiden, en we aanvaarden de kinderen die ons gegeven worden. Dat is precies de taal van het lichaam bij de seksualiteit. Het lichaam zegt dan: 'voor altijd samen', niets kan ons van mekaar scheiden; en de lichamelijke eenwording is fundamenteel gericht op het verwekken van nieuw leven. Daarom kan de seksualiteit pas tot zijn volle betekenis komen binnen het huwelijk. Enkel dan zijn lichaam en ziel niet met mekaar in strijd: het lichaam drukt exact uit wat de ziel heeft beloofd.
Meer weten over de prachtige christelijke visie over seksualiteit? Lees het korte artikel hieronder.
Ik was getroffen door deze uitspraak van Matt Fradd, een Australische kerel die een diepgewortelde pornoverslaving heeft overwonnen (check zijn getuigenis op strive21.com). “When I saw my wife breastfeeding our first baby, I realized what was wrong with pornography.”
Porno toont een ontzettend verarmde versie van seksualiteit. Datgene wat het mooist zou moeten zijn op aarde, wordt het lelijkst.
De negatieve effecten van porno
Wat zijn nu de negatieve effecten van porno? Het is onmogelijk om deze allemaal te belichten (voor verdere lectuur, zie de bronnenlijst onderaan), maar ik licht er twee uit: de effecten voor de gebruiker en de effecten voor diens partner.
Schade voor de gebruiker
Wat is er mis met het bekijken van porno: ik doe er toch niemand kwaad mee? Het is toch legaal en iedereen doet het toch?
Ik begrijp deze insteek goed, omdat ik er zelf ook ooit zo over dacht. Maar laat me duidelijk zijn: de moderne cultuur gaat uit van een aantal vooronderstellingen die nogal verkeerd zijn.
De eerste veronderstelling is dat de mens geen ziel heeft. Het marxisme heeft ons denken sterk beïnvloed: we geloven dat het enige wat reëel is, de materiële dingen zijn, de dingen die we kunnen waarnemen. Wel, christenen weten beter. De mens heeft een ziel, die onsterfelijk is (en dus belangrijker dan het lichaam) en als hij slecht handelt brengt hij zijn ziel in gevaar.
De tweede veronderstelling is dat er geen eeuwige gevolgen zijn verbonden aan de keuzes die we maken. Ik nodig je graag uit om ook die veronderstelling in twijfel te trekken.
Met alle begrip voor de onwetendheid waarin de mens vandaag verkeert, zeg ik even de harde waarheid: het gebruik van porno (en of masturbatie) is een ernstige zonde (doodzonde), dat wil zeggen dat het de ziel berooft van het recht op de hemel, en dat voor zo’n ziel de vriendschap met God teloor is gegaan.
Maar er is goed nieuws, want God vergeeft altijd. Altijd! Met name (voor zware zonden) in de sacramentele biecht. De biecht is als het ware de schoonmaakbeurt van de ziel (we wassen ons lichaam toch ook regelmatig, nietwaar). Er zijn ontroerende getuigenissen bekend van mannen die dankzij de hulp van God in de biecht de ware vrijheid hebben teruggewonnen... Tot na die biecht kan de ziel niet te Communie gaan (anders eet en drinkt hij veroordeling over zichzelf: zie 1 Kor. 11:29).
Tot slot is de stelling dat porno onschuldig is, ook op natuurlijk/seculier gebied verkeerd.
Het gebruik van porno is *extreem verslavend*. Het zorgt voor een intens opgewonden gevoel, waardoor de hersenen onmiddellijk een verbinding leggen: als je dit intens opgewonden gevoel opnieuw wil bereiken, moet je opnieuw pornomateriaal consulteren. Komt daarbij dat er net zoals bij andere vormen van verslaving gewenning optreedt… op den duur zijn de beelden die aanvankelijk prikkelend waren niet meer voldoende. En zo gaat de gebruiker naar steeds meer en steeds hevigere vormen van porno. (Zie het artikel How Porn Affects Your Brain.) Er zijn ontstellende verhalen bekend van mensen die in zo’n negatieve spiraal belanden dat ze een dubbelleven beginnen te leiden. Ze herkennen zichzelf niet meer en doen dingen die ze eigenlijk niet willen. Ze haten zichzelf en velen spelen met het idee van zelfdoding.
De enig denkbare boodschap is dus: begin er niet aan. En wie al in de valstrik van pornografie is beland, wil ik aanmoedigen: het is nooit te laat om ermee te stoppen, werkelijk niet (zie bronnenlijst onderaan), en God staat te popelen om je te vergeven.
In feite is de pornopandemie een uiting van de diepe gekwetstheid van de hedendaagse mens. Gekwetstheid omdat er in de mens een opening is, een 'wonde' die enkel door God kan worden gevuld. Ik bedoel het volgende: wat men zoekt in porno is eigenlijk een eeuwigdurend genot, vervulling van ons oneindig verlangen. Maar dat kàn juist niet door een aards goed worden bevredigd. Ons oneindig verlangen kan slechts vervuld worden in de Oneindige. We zijn gemaakt voor God, gemaakt voor de eeuwigheid (zie hierboven: we hebben een ziel die niet sterft) en alleen in die eeuwigheid kunnen we ons uiteindelijk geluk vinden. Als we het zoeken in aardse dingen (seks, status op sociale media, of zelfs een andere persoon – al mijn heil en vervulling verwachten van die ene persoon), zullen we onverzadigd achterblijven.
Schade voor de echtgenoot
Pornografie speelt een belangrijke rol in meer dan 50% van de echtscheidingen (P. Kleponis, op. cit., vn. 2 en de referenties aldaar). Het scheurt dus huwelijken uiteen.
Hoezeer de maatschappij ons ook wil doen geloven dat porno normaal is, diep vanbinnen hebben we een soort ‘herinnering’ aan de echte betekenis van seksualiteit, en het bewijs daarvoor is precies de dikke tranen die vrouwen* laten wanneer ze het pornogebruik van hun man ontdekken. Zoiets heet in het psychologisch jargon ‘betrayal trauma’. Gegeven de massale pornoconsumptie van het huidige ogenblik kan het niet anders dan dat vele partners daar vandaag onder lijden. Daarom laat ik dr. Peter Kleponis aan het woord in een vrije vertaling van enkele passages van het artikel Pornography Use and Trauma For Wives, dat je misschien verder op weg kan zetten:
*of mannen: volgens recente cijfers maakt het aantal zoekopdrachten door vrouwen naar pornografische inhoud een derde uit van het totale aantal zoekopdrachten.
“Het pornogebruik van haar man ontdekken kan emotioneel het pijnlijkste zijn dat een vrouw ooit ervaart.
Traumatische gebeurtenissen doen iemands beleving van de wereld als een veilige, rechtvaardige en voorspelbare plaats, wankelen.
Wanneer een echtgenote ontdekt dat haar man pornografie gebruikt, begint het vaste en veilige leven dat ze tot nu toe leidde opeens te desintegreren, en haar wereld wordt ondersteboven gedraaid. De man die ze dacht te kennen is nu een volledige vreemdeling. Ze geloofde dat hij de huwelijksgeloften altijd in ere had gehouden sinds de dag van hun huwelijk, maar het blijkt nu dat hij die eigenlijk verbrak op velerlei momenten. Ze geloofde dat ze de heilige gave van de seksualiteit enkel met hem deelde, maar het blijkt nu dat hij die heeft ontheiligd.
Dit kwetst haar gevoel van eigenwaarde diep.”
Dat de maatschappij heling nodig heeft, is in geen enkel domein zo duidelijk als in dat van de seksualiteit en de relaties.
Ik wens je die heling toe vanuit het diepste van mijn hart.
Een gezegend Paastriduüm,
Linde
Heeft deze post je geholpen of aangesproken? Klik dan op het hartje. Heb je vragen, bekommernissen, heb ik iets ongelukkig uitgedrukt: contacteer me via alle mogelijke kanalen. Doorsturen en delen van de blog wordt zeer gewaardeerd. Volg me op instagram en facebook.
Bronnen
Zeer degelijk seculier artikel verschenen in De Groene Amsterdammer (2018, nr. 22): Frank Mulder, “De prijs van porno. Het vult nooit”, te lezen op deze link
Geestelijke begeleiding en therapie: contactgegevens te bezorgen op simpel verzoek.
Bij mijn weten is er geen Nederlandstalig boek die ingaat op het probleem als dusdanig. Wel een holistische benadering over huwelijk en seksualiteit (waarin pornografie ook aan bod komt): Jason Evert, Gods plan met je lichaam m/v , De Boog, 50p. en 56p., excerpt te lezen op deze link; Jason Evert, Ware liefde, De Boog, 2005, 47p.
Éditions Emmanuel, Parcours libre pour aimer. Sortir de la pornographie, 2016, 357p.
Peter C. Kleponis, Restoring Trust. A Couple’s Guide to Getting Past Porn, Our Sunday Visitor, 2018, 297p.
Accountability software (blokkeert verdachte websites en geeft rapporten over het internetgebruik door aan de gekozen verantwoordingspartner), met allerlei ressources: www.covenanteyes.com
21-daags porn detox programma van Matt Fradd, tevens met ressources: www.strive21.com
Over heling van seksuele wonden: interview met Bob Schuchts, Pints With Aquinas: Finding Healing in Christ
Documentairereeks over de ravage die porno aanricht, seculier: Brain Heart World www.brainheartworld.org
Wat knap van je Linde dat je Philippe Geubels hebt geanalyseerd op dat programma over taboe en verslaving. Dat hij porno weglacht met vuil moppen!!! Hopelijk zal de me-to-beweging vrouwen de ogen openen dat porno niet te tolereren valt. De media zoals je aantoont heeft nog een lange weg te gaan. Het is ongelooflijk maar waar dat Sensoa als enig expertisecentrum beschouwd wordt inzake seksuele voorlichting. Jawel onze overheid financiert deze instelling volledig. Vooral de lakse houding van onze kerkelijke overheid en die van het katholieke onderwijs is hemeltergend. Ze zijn rechtstreeks verantwoordelijk voor die 50% gebroken relaties ten gevolge van porno en wat dat maatschappelijk teweeg brengt, om maar te zwijgen over de diepe wonden die in onschuldige kinderzielen…