Topic vandaag: het innerlijk leven. Mijn eigen (mogelijks gehandicapte) definitie van innerlijk leven. Wat nodig is om innerlijk leven te hebben: altijd bidden, en gedurende langere momenten in de dag bidden. Wat het persoonlijk gebed inhoudt. Is het realistisch om als moeder van kleine kinderen tijd voor gebed te voorzien?
Ik heb helaas, ik bedoel gelukkig geen foto's van mijn biddende zelf. Dan maar van de baby.
Eigen definitie van innerlijk leven
Ik heb eigenlijk nog nooit een definitie van innerlijk leven gehoord. Dus doe ik zelf maar een poging. Intelligentere mensen dan ik zullen me ongetwijfeld corrigeren als ik de bal missla.
Innerlijk leven, of geestelijk leven, is het geheel van bewuste bewegingen van de ziel: gedachten, voornemens, akten van de wil enzovoort. Je verkrijgt het door aan introspectie te doen. Wanneer je innerlijk leven hebt, ben je je in hoge mate bewust van je eigen gedachten, gevoelens, en de gebeurtenissen van je leven, en betrek je die op God. Innerlijk leven is volgens mij onlosmakelijk verbonden met een houding van geestelijke armoede: het besef dat we ontoereikend zijn, onszelf niet kunnen redden, niets verdiend hebben; en alles kunnen ontvangen als een gratuite gave van God.
De teloorgang van het innerlijk leven
Dit tijdperk wordt gekenmerkt door een pijnlijke teloorgang van het innerlijk leven. Als ik nu terugkijk naar mijn leven pre-gelovigzijn, zie ik dat ik dat er een grote afwezige was: het innerlijk leven. Dus was ik minder ‘bij mezelf’, minder ‘recollected’.
Dit terwijl George Bernanos zei: de 20ste eeuw zal geestelijk zijn, of ze zal niet zijn.
Mindfulness en andere vormen van spiritualiteit proberen die leegte op te vullen. Maar de echte schat – sorry om het zo frank en vrij te zeggen – ligt bij het christendom. Eeuwen en eeuwen met wijsheid over onze psychologie: wil ik wel!
Lees bijvoorbeeld: Lorenzo Scupoli, De geestelijke strijd.
Een moderner werk: Josemaría Escrivá, De weg. Meesterwerkje van innerlijk leven!
F. Luna, Hoe bidden wij goed?
Joseph Tissot, De kunst van vallen en opstaan.
En natuurlijk de werken van Jacques Philippe; lees eerst Tijd voor God.
Persoonlijk gebed, geen ‘gebeden’
Om innerlijk leven te hebben is er maar één recept: gebed.
Enerzijds is het van belang om ‘voortdurend te bidden’, de hele dag door, bij en tijdens al onze activiteiten. (Dit noemt men ook wel de tegenwoordigheid Gods beleven.) Maar anderzijds is het ook noodzakelijk om tijd vrij te maken specifiek voor God (stil gebed, inwendig gebed). De tegenwoordigheid van God kan niet goed beleefd worden zonder het tweede… Tijd waarin we niets anders doen dan met Hem spreken. Gewoon stil zijn, en luisteren… en spreken met God.
(Een goedbedoelend ongelovig familielid vroeg eens: en antwoordt Hij dan ook? Ik denk: ja, maar je moet eerst stil worden om het te horen. 😉)
We kunnen een boek gebruiken, of teksten uit de liturgie, maar het is van belang dat het echt een gesprek van hart tot hart is, en geen ‘gebeden’. Ik verwonder me er altijd over hoe weinig dit aan bod komt in de katholieke wereld! Ja, het Rozenhoedje en andere mondgebeden zijn erg belangrijk, maar het éérste middel om heilig te worden is toch wel het persoonlijk gebed. (Persoonlijk gebed en Heilige Mis: heilig duo hurray!)
Heilig worden zonder persoonlijk gebed: forget it.
Een priester zei onlangs dat hij geen geestelijke leiding kan opstarten met een persoon als ze niet dagelijks bidt!
Ressources: het is vaak verdienstelijk om een boek te gebruiken, een stukje te lezen en daarover te mediteren – maar het hoeft dus niet. Het Evangelie van de dag is een optie. Of andere teksten uit de liturgie (missaal, brevier), of uit de Schrift. Gelijk welk geestelijk boek is mogelijk. Hier bijvoorbeeld een lijst van Engelse geestelijke werken (vaak ook vertaald).
Tijd vrijmaken in alle omstandigheden van ons leven
Een moeder van veel herinnerde me er onlangs nog eens aan dat we het gebed broodnodig hebben om helder de wil van God voor ons leven te kunnen zien. Ons hoofd moet tot rust kunnen komen. En als we kleine kindjes hebben moeten we creatief zijn om dat mogelijk te maken…
Persoonlijk vind ik het jammer wanneer christelijke ‘influencers’ verkondigen dat tijd vrijmaken voor gebed niet mogelijk is (of zelfs tegen onze roeping in zou gaan) als we kleine kinderen hebben. Dat we in die periode genoegen moeten nemen met schietgebeden en bidden tijdens ons werk.
Zeker – er zijn seizoenen waar persoonlijk gebed gewoon niet mogelijk is. Dat begrijp ik zo goed! Na de geboorte van onze derde baby was het hier bijvoorbeeld zo heftig dat ik echt alléén maar tijdens de borstvoeding kon bidden. Ik heb er toen vrede mee moeten nemen dat het zo was.
Maar we moeten ons evenzeer herinneren: we vinden toch wel tijd om te eten, waarom dan niet voor persoonlijk gebed? Laten we niet vergeten dat God alles toe komt, en dat de eeuwige zaken belangrijker zijn dan de tijdelijke…
Gaarne wil ik dus iedereen aanmoedigen om creatief te zijn in het bedenken van manieren om toch te kunnen bidden. Toch een kwartiertje vroeger opstaan, ook al zijn we heel moe? Een routine uitwerken samen met onze echtgenoot zodat we een voor een kunnen bidden? Of het voorbeeld dat Kimberly Hahn aanhaalt (podcast Beloved and Blessed) van een moeder die haar schort over haar hoofd deed en zei tegen de kinderen: ‘Nu mogen jullie me niet storen, ik ga bidden’. Ik heb alvast vijftien schorten besteld.
Als de omstandigheden van ons leven veranderen (bijvoorbeeld een middagdut van een kindje valt weg), moet het altijd een reflex zijn om te denken: hoe ga ik nu momenten van gebed inplannen?
Als we echt geen tijd hebben: toch een vast moment in de dag vastpinnen waarop we bijzonder aan de Heer zullen denken, ook al zijn we op dat moment met materiële zaken bezig. Bijvoorbeeld van 15u tot 15u30 wanneer de kinderen het kot aan het afbreken zijn omdat ze nog niet buiten hebben gespeeld. ‘Heer, ontferm u over mijn zoon, Heer, ontferm u over mijn dochter, Heer, heb medelijden met mij, Heer, het lukt allemaal niet.’ Eerlijkheid is belangrijk. ;-)
Ik wens iedereen veel creativiteit toe in het voorzien van momenten voor gebed. En by the way, kan iemand me het biologisch fenomeen verklaren dat baby’s altijd wakker worden *net* als we beginnen met ons persoonlijk gebed?
Tot binnenkort,
Linde
Heeft deze post je geholpen of aangesproken? Klik dan op het hartje. Heb je vragen, bekommernissen, heb ik iets op een ongelukkige manier uitgedrukt: contacteer me via alle mogelijke kanalen. Doorsturen en delen van de blog wordt zeer gewaardeerd. Volg Ons Thuis op instagram en facebook.
Comments